OBXECTIVOS

Os obxectivos do curso de formación inicial están expresados, en sentido amplo, no Libro Branco da Administración de Xustiza, coas seguintes referencias:

• Completar os coñecementos necesarios para o exercicio da función xudicial e que non se conteñen nos programas das probas de acceso.
• Desenvolver a capacidade de análise da realidade, valoración de probas e resolución.

Á consecución destes fins diríxese o conxunto das actividades programadas, coas que se pretende completar a formación técnica, humanística e social dos futuros xuíces. De xeito máis concreto, os obxectivos docentes durante o primeiro ano de formación inicial son os seguintes:

• Estimular a percepción e individualización dos problemas xurídicos presentados.
• Afondar no coñecemento da realidade social na que se producen determinados conflitos xurídicos (marxinación social, violencia doméstica, drogadiccións, etc.).
• Potenciar as habilidades necesarias para a toma de decisións prudenciais.
• Completar, desde unha perspectiva práctica e enmarcada no proceso, os coñecementos adquiridos na formación académica anterior e nas probas de acceso precedentes.
• Exercitar a motivación de resolucións.
• Tomar conciencia do espazo xudicial europeo e internacional no que terán que desenvolver a súa función.

Metodoloxía

Sen prexuízo de empregar outros métodos máis tradicionais nalgunhas actividades concretas (cuestionarios, conferencias, mesas redondas, etc.), a Escola Xudicial española mantén o empeño no afondamento técnico, mellora e consolidación do “método caso” e da “ensinanza a través do estudo de problemas reais” co obxectivo de ensinarlle ao Xuíz en prácticas a "pensar como un xurista", formándoo en capacidades argumentativas, ensinándolle a discorrer e argumentar para chegar á decisión adecuada conforme aos feitos axuizados.

Preténdese facer un esforzo na utilización da informática, non só como contorno habitual para o traballo, senón tamén como instrumento de formación e actualización de coñecementos

Este sistema docente baséase esencialmente en clases de pequenos grupos (entre 20 e 25 alumnos) cunha dinámica de traballo activo, de xeito que os propios alumnos asumen tarefas de análise, presentación de relatorios, etc., facéndoos protagonistas activos da súa propia aprendizaxe.

A finalidade é a de desenvolver no alumno as capacidades para a resolución e toma de decisións dos problemas formulados. A docencia céntrase na aprendizaxe para a correcta fixación dos feitos debatidos e da valoración da proba, acadando un equilibrio entre rapidez e reflexión nas distintas respostas xudiciais que se impetran ou a sempre difícil conxugación das esixencias de valor, precaución e dilixencia na resolución de conflitos e que lle permitirá afrontar problemas futuros de xeito non intuitivo.

Neste sentido, o método do caso pódese esquematizar nos seguintes pasos:

• Entrega do dossier ou caso previamente á súa discusión na clase. Os alumnos, individualmente ou en grupo, proceden ao estudio do caso, caso que non é "fabricado ou ficticio", senón que se selecciona entre casos reais facilitados por distintos Xulgados de todo o territorio nacional e que sexan adecuados aos obxectivos docentes sinalados e dunha complexidade media ou estándar (ao respecto supuxo unha gran vantaxe contar coa gravación de todos os xuízos civís e de distintas actuacións penais).
• Tralo estudio, cada alumno fai un esquema ou sinopse da historia procesual do caso, os feitos xuridicamente relevantes, así como dos principios e regras aplicables, sintetizando tantos os argumentos fácticos como xurídicos que levaron á decisión do caso.
• • Exposición en clase por calquera dos alumnos, que de forma voluntaria ou elixido polo Profesor, fará de relator, expoñendo o caso e pasar despois a unha discusión na que participen os demais alumnos, canalizando o profesor a actividade, suscitando as dificultades prácticas que os casos formulen, conseguindo un “contraste de opinións” que supoña un contrate de razoamentos ou argumentacións que sirvan de soporte á decisión adecuada. Tras isto, o Profesor pecha a actividade, vertendo toda a súa experiencia e coñecemento sobre o tema, enumerando e explicando todos os problemas descritos na práctica tanto os que saíron na discusión como os que non foron formulados, fixando, por último, as conclusións.