A Sala do Social do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) explica nunha sentenza sobre interinos de longa duración que debe considerarse “fraudulenta” unha situación na que un empregado público nomeado sobre a base dunha relación de servizo de duración determinada, é dicir, ata que a praza vacante para a que foi nomeado sexa provista de forma definitiva, ocupase, “no marco de varios nomeamentos ou durante un período inxustificadamente longo, o mesmo posto de traballo de modo ininterrompido durante varios anos” e desempeñase “de forma constante e continuada as mesmas funcións”, a condición de que o mantemento de modo permanente dese empregado público nesa praza vacante se deba “ao incumprimento por parte do empregador da súa obriga legal de organizar un proceso selectivo ao obxecto de prover definitivamente a praza vacante”.

Ademais, os maxistrados do TSXG explican que o criterio sostido “por unha consolidada liña xurisprudencial” considera, en aplicación do artigo 70.1 do Estatuto Básico do Empregado Público ( EBEP) e do artigo 4.2. b) do Real Decreto 2720/1998, que a relación laboral do traballador interino por vacante devén indefinida “cando se supera o límite temporal máximo de tres anos para a súa cobertura desde que a mesma quedou deserta”. Aínda que o TSXG advirte de que o Tribunal Supremo ha matizado esa liña xurisprudencial en canto a que o prazo de tres anos “non se pode entender, en xeral, como unha garantía inamovible, pois a conduta da entidade empregadora pode abocar a que antes de que transcorra devandito prazo se houbese desnaturalizado o carácter temporal do contrato de interinidade, coas consecuencias que cada situación poida comportar”, polo que o alto tribunal asegura que “o prazo de tres anos non pode operar de modo automático”.

“Isto significa que son as circunstancias específicas de cada suposto as que han de levar a unha concreta conclusión”, indica o TSXG. Así, os maxistrados, no caso sobre o que se pronuncian na sentenza, o dunha persoa que ocupa unha praza de legoeiro para a Xunta desde xuño de 2001 baixo a modalidade de interinidade por vacante, aseguran que o prazo, vinte anos de interinidade, é “de xeito evidente, excesivo” e revela “unha fraude no uso da figura contractual elixida”. Os maxistrados destacan que “desde 2001 –e ata 2012, non estaría vixente a suspensión da contratación pública”, polo que conclúen que a Xunta “tivo tempo suficiente para prover o devandito posto, co que a relación laboral do demandante deveu indefinido non fixo”.

“O actor converteu o seu contrato nun indefinido non fixo, pois, por unha banda, temporalmente trátase dun tempo excesivo -como o que fala o Tribunal de Xustiza da Unión Europea- e, por outra banda, parece concorrer a fraude, desde o momento no que non houbo nestes vinte anos nin un só intento de convocar a praza”, recalca o alto tribunal galego.