O maxistrado encargado do Rexistro Civil de Ourense accedeu ao cambio da indicación de sexo que figura nunha acta de nacemento como “muller” pola de “home”, ao entender que a existente non se corresponde coa verdadeira identidade de xénero do menor de nove anos rexistrado nesa acta. O xuíz explica que, tal e como indicou o Tribunal Supremo na súa sentenza 685/19, a minoría de idade do rexistrado “non pode ser motivo para desposuílo dos dereitos que lle asisten”. Ademais, destaca que, tras escoitar ao interesado, quen está lexitimado ao estar asistido e representado polos seus pais, “se lle considera con madurez suficiente, a pesar da súa curta idade” e salienta que “non hai motivo algún para que siga padecendo a distorsión que existe e vén padecendo entre a indicación de sexo ‘muller’ no asento rexistral, co nome de home e o que pensa e como pensa”.  

“Dicha disonancia mantívose ao longo da existencia do menor, desde que tivo conciencia, polo que non tería sentido que se lle condenase a seguir contando na súa acta rexistral como muller, o que puidera provocar situacións que puidesen ser indesexables”, recalca o xuíz no auto, no que reitera que o menor xa “posúe nome de home e pensa, actúa e se sente mozo-home, e na devandita calidade vén actuando, desde hai anos, tal como se colixe de todos os elementos probatorios que se desprenden das actuacións”. Por iso, o maxistrado incide en que “a identidade de xénero, efectiva e verdadeiramente sentida polo solicitante é, sen lugar a dúbida, a de home”.  Na resolución tamén sinala que non existe “dato algún que leve a poder inferir que tal estado de cousas non se veñan producindo desde hai anos atrás, é dicir, a existencia unicamente de datos que indican que tal situación non é flor dun día, senón que refire, sen dúbida, á persistencia no tempo no que vén mantendo a disonancia entre a indicación de sexo de ‘muller’ rexistral, co sexo de ‘home’, co que verdadeiramente vén actuando, se sente e se fai sentir o rexistrado”.  

O xuíz salienta que, neste caso, concorren “todos os requisitos que a lexislación e doutrina máis recente veñen fixar”, que son “existencia de disonancia entre sexo morfolóxico ou xénero fisiolóxico inicialmente rexistrado coa identidade de xénero sentida polo solicitante”, así como “a estabilidade e persistencia da citada disonancia e a ausencia de calquera trastornos de personalidade que, como distorsión, puidesen influír na percepción da mesma polo rexistrado”.