A sección sexta da Audiencia Provincial da Coruña absolveu do delito de malversación de fondos públicos a expresidenta da Fundación Camilo José Cela, un exconselleiro e expatrono da entidade e a súa filla, que exercía de subdirectora, así como o exdirector xerente.

As acusacións sostiveron que os sospeitosos finxiron o despedimento do director xerente da Fundación en 2010, polo que cobrou unha indemnización de 150.000 euros. “Os indicios non son suficientes para inferir con certeza, máis aló de toda dúbida razoable, que o despedimento foi unha simulación. Isto é, que tal despedimento non existiu, que todo foi consecuencia dun acordo ou conivencia entre os acusados para darlle ao director xerente un diñeiro sen que houbese razón para iso, debido a que tiña a intención de marcharse voluntariamente da Fundación”, argumenta o tribunal.

Os xuíces inciden en que a interpretación conxunta dos indicios “non permite considerar que a única inferencia posible sexa a existencia dun despedimento simulado”. Así, sinalan que esa interpretación “fai plausible unha alternativa, un despedimento real con pagamento dunha indemnización de 150.000 euros coa que estiveron conformes o Padroado e a Xunta”. A Audiencia lembra que para absolver os acusados “non é necesario afirmar que o xerente nunca tivo intención de irse e foi despedido contra a súa vontade”, senón que é suficiente “con que esa alternativa exista e sexa plausible, que o é, polo menos tanto como a das acusacións”.

“A tese da simulación que manteñen as acusacións é unha entre as varias que cabe inferir dos indicios e do resultado da proba. Nin sequera é a máis plausible. Por iso non se poden declarar probada a existencia da simulación, feito nuclear do que as acusacións facían depender a existencia do delito. En consecuencia, os acusados deben ser absoltos do delito polo que foron acusados”, indican os maxistrados na resolución, na que tamén subliñan que os fondos cos que se pagou a indemnización eran “públicos na súa orixe”, pero privados no momento en que se entregaron porque se integraron no patrimonio da Fundación, polo que “non podían ser obxecto do delito de malversación”.