O Xulgado de Instrución número 3 de Santiago pechou de novo a investigación do accidente do tren Alvia ocorrido o 24 de xullo de 2013 na capital galega. Mantén que a causa se siga contra o maquinista do tren e o director de Seguridade na Circulación de ADIF no momento de posta en funcionamento da liña por se os feitos que lles imputa fosen constitutivos de oitenta delitos de homicidio por imprudencia grave profesional e de 144 de lesións por imprudencia grave profesional.

O xuíz instrutor acorda no auto notificado hoxe que se dea traslado ao Ministerio Fiscal e, no seu caso, ás acusacións particulares, a fin de que no prazo de dez días formulen escrito de acusación solicitando a apertura de xuízo oral ou o sobresemento da causa, sen prexuízo de que excepcionalmente poidan solicitar a práctica de dilixencias complementarias que se consideren imprescindibles para formular a acusación.

En canto ao resultado das últimas investigacións realizadas por mor da declaración dun extécnico de Talgo que dixo ver como uns responsables da empresa ordenaban o borrado de determinados rexistros relativos a defectos que el mesmo apreciara previamente na inspección do tren, o xuíz conclúe que “ningunha relevancia tería o seu borrado informático no que se refire ao obxecto da presente instrución, que é determinar as causas do accidente”.
No auto o instrutor tamén acorda o sobresemento provisional e arquivo da causa respecto do que era director de Seguridade na Circulación de RENFE, do que era Xerente da área de Seguridade na circulación do Noroeste de ADIF e de tres técnicos de INECO.

En canto ao director de Seguridade na Circulación de RENFE, conclúe que a súa responsabilidade “se cingue ao material rodante e á formación do maquinista”, polo que “non consta que incorrese en incumprimento normativo e/ou técnico”. Sobre o xerente da área de Seguridade na circulación do Noroeste de ADIF, o instrutor entende que “carece de competencia algunha no ámbito da avaliación de riscos”. E, sobre os técnicos de INECO, asegura que o seu labor “non abarcaba sequera o lugar onde acaeceu o sinistro”. En consecuencia, o maxistrado afirma que, aínda admitindo a tese de que era INECO, e non ADIF, a competente para xestionar os riscos, “mal podía realizar o seu labor cando no marco da súa contratación non se incluía o tramo en que ocorreu o accidente”.

No auto, o xuíz sostén que é “obvio” que “a causa directa, inmediata e que decididamente desencadeou o desgraciado accidente foi o exceso de velocidade derivado dunha condución neglixente”. O instrutor entende que a responsabilidade do exceso de velocidade reside “de forma activa e directa na imprudencia do maquinista, froito dunha condución desatenta ás circunstancias da vía e á súa sinalización, motivada á súa vez por unha chamada do interventor que se prolonga máis do estritamente necesario”.

Ademais, resalta que, á vista dos informes periciais, “non houbo unha avaliación integral de riscos previa á posta en funcionamento da liña”, a pesar de que “existía unha situación de risco consistente no posible descarrilamento en curva por exceso de velocidade, dada a redución significativa que esixía a entrada na curva (80 km/ h), precedida dunha longa recta na que o tren podía perfectamente alcanzar velocidades de ata 200 km/ h”.
“Ese risco foi convenientemente detectado e comunicado a ADIF por parte da UTE LAVOS e INECO, recoñecendo ambos a insuficiencia do subsistema fornecido (ASFA) para conxurar ou mitigar o mesmo”, destaca o instrutor, quen apunta que ADIF “tiña a obriga normativa e técnica de avaliar e xestionar devandito risco”. Polo tanto, conclúe que ADIF “non cumpriu con ese deber”.

Sobre o director de Seguridade na Circulación de ADIF no momento de posta en marcha da liña, o maxistrado indica que procede manter a súa imputación porque foi a persoa que emitiu o certificado de seguridade da vía, “sen previamente conxurar o risco de fallo humano, que non foi obxecto dunha debida avaliación previa de conformidade co esixido pola normativa europea aplicable, máxime cando, tras a modificación do proxecto orixinal, o tramo onde ocorreu o accidente quedaba desprovisto dun elemento de protección que conxurase devandito risco, o cal se vía incrementado na medida en que no tramo existía unha transición significativa de velocidade representada pola curva na que sucedeu o accidente”.